If You Forget Me Analysis
Author: poem of Pablo Neruda
I want you to know
one thing.
You know how this is:
if I look
at the crystal moon, at the red branch
of the slow autumn at my window,
if I touch
near the fire
the impalpable ash
or the wrinkled body of the log,
everything carries me to you,
as if everything that exists,
aromas, light, metals,
were little boats
that sail
toward those isles of yours that wait for me.
Well, now,
if little by little you stop loving me
I shall stop loving you little by little.
If suddenly
you forget me
do not look for me,
for I shall already have forgotten you.
If you think it long and mad,
the wind of banners
that passes through my life,
and you decide
to leave me at the shore
of the heart where I have roots,
remember
that on that day,
at that hour,
I shall lift my arms
and my roots will set off
to seek another land.
But
if each day,
each hour,
you feel that you are destined for me
with implacable sweetness,
if each day a flower
climbs up to your lips to seek me,
ah my love, ah my own,
in me all that fire is repeated,
in me nothing is extinguished or forgotten,
my love feeds on your love, beloved,
and as long as you live it will be in your arms
without leaving mine.
Translated into Lao
ຖ້າເຈົ້າລືມຂອ້ຍ ໂດຍ ປາບໂລ ເນຣູດາ
ຂອ້ຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ເລື່ອງໜຶ່ງ.
ເຈົ້າຮູ້ວ່າ: ຖ້າຂອ້ຍແນມເບິ່ງດວງເດືອນທີ່ແຈ້ງໃສ;ເທິງກ້ານໄມ້ສີແດງຂອງລະດູໃບໄມ້ຫລົ້ນທີ່ລ້າຊ້າ ໃນປອ່ງຢ້ຽມຂອງຂອ້ຍ. ຖ້າຂອ້ຍສຳພັດໄກ້ໆກັບໄຟ;ຝຸ່ນຈາກພູເຂົາໄຟທີ່ແຕະຕອ້ງບໍ່ໄດ້ ຫລືທອ່ນໄມ້ທີ່ມີແຕ່ຈຸດດ່າງ, ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງນຳຂອ້ຍສູ່ເຈົ້າ ຄ້າຍກັບວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ດຳລົງຢູ່,ກິ່ນຫອມ,ແສງະຫວ່າງ,ໂລຫະໄດ້ແມ່ນເຮືອນອ້ຍທີ່ລອ່ງລອຍໄປສູ່ເກາະດອນເຫລົ່ນັ້ນຂອງເຈົ້າເຊິ່ງລໍຖ້າຂອ້ຍຢູ່.
ດີ, ບາດນີ້, ຖ້າເຈົ້າຄອ່ຍໆຢຸດຮັກຂອ້ຍ ,ຂອ້ຍຈະຄອ່ຍໆຢຸດຮັກເຈົ້າ.
ຖ້າເຈົ້າລືມຂອ້ຍຢ່າງກະທັນຫັນ ;ຫ້າມຊອກຫາຂອ້ຍ, ຂອ້ຍອາດຈະລືມເຈົ້າໄປແລ້ວ.
ຖ້າເຈົ້າຄິດວ່າມັນຍາວນານແລະບ້າ;ສາຍລົມພັດຜ່ານເຂົ້າມາໃນຊິວິດຂອງຂອ້ຍ,ແລະເຈົ້າຕັດສິນໃຈຕັດອອກຈາກຂອ້ຍໃນເທິງຊາຍຝັ່ງຂອງຫົວໃຈບອ່ນທີ່ຂອ້ຍມີຮາກ,ຈົດຈຳວ່າໃນວັນນັ້ນ,ໃນຊົ່ວໂມງນັ້ນ, ຂອ້ຍຈະຍົກແຂນຂອງຂອ້ຍແລະຮາກຂອງຂອ້ຍຈະອອກໄປເພື່ອຊອກຫາດີນບອ່ນອື່ນ.
ແຕ່ວ່າ;ຖ້າທຸກໆມື້,ທຸກໆຊົ່ວໂມງ,ເຈົ້າຮູ້ສືກວ່າເຈົ້າມີບຸນວາດສະໜາກັບຂອ້ຍກັບຄວາມຫວານທີ່ບໍ່ມີຄວາມປານີ, ທຸກໆມື້ດອກໄມ້ປີນຂື້ນຫາສົບຂອງເຈົ້າເພື່ອຊອກຂອ້ຍ, ອາ ທີ່ຮັກຂອງຂອ້ຍ, ອາ ສິ່ງທີ່ເປັນຂອງຂອ້ຍ, ສຳລັບຂອ້ຍໄຟມັນໄດ້ລຸກຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກ;ສຳລັບຂອ້ຍມັນບໍ່ໄດ້ດັບມອດຫລືໄດ້ລືມ; ຄວາມຮັກຂອງຂອ້ຍຫລໍ່ລ້ຽງຄວາມຮັກຂອງເຈົ້າ,ສຸດທີ່ຮັກຂອງເຈົ້າ;ແລະຂໍພຽງແຕາເຈົ້າດຳລົງຢູ່ມັນຈະຢູ່ໃນອອ້ມແຂນຂອງເຈົ້າໂດຍບໍ່ຕອ້ງອອກຈາກອອ້ມແຂນຂອງຂອ້ຍ.
ເຈົ້າຮູ້ວ່າ: ຖ້າຂອ້ຍແນມເບິ່ງດວງເດືອນທີ່ແຈ້ງໃສ;ເທິງກ້ານໄມ້ສີແດງຂອງລະດູໃບໄມ້ຫລົ້ນທີ່ລ້າຊ້າ ໃນປອ່ງຢ້ຽມຂອງຂອ້ຍ. ຖ້າຂອ້ຍສຳພັດໄກ້ໆກັບໄຟ;ຝຸ່ນຈາກພູເຂົາໄຟທີ່ແຕະຕອ້ງບໍ່ໄດ້ ຫລືທອ່ນໄມ້ທີ່ມີແຕ່ຈຸດດ່າງ, ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງນຳຂອ້ຍສູ່ເຈົ້າ ຄ້າຍກັບວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ດຳລົງຢູ່,ກິ່ນຫອມ,ແສງະຫວ່າງ,ໂລຫະໄດ້ແມ່ນເຮືອນອ້ຍທີ່ລອ່ງລອຍໄປສູ່ເກາະດອນເຫລົ່ນັ້ນຂອງເຈົ້າເຊິ່ງລໍຖ້າຂອ້ຍຢູ່.
ດີ, ບາດນີ້, ຖ້າເຈົ້າຄອ່ຍໆຢຸດຮັກຂອ້ຍ ,ຂອ້ຍຈະຄອ່ຍໆຢຸດຮັກເຈົ້າ.
ຖ້າເຈົ້າລືມຂອ້ຍຢ່າງກະທັນຫັນ ;ຫ້າມຊອກຫາຂອ້ຍ, ຂອ້ຍອາດຈະລືມເຈົ້າໄປແລ້ວ.
ຖ້າເຈົ້າຄິດວ່າມັນຍາວນານແລະບ້າ;ສາຍລົມພັດຜ່ານເຂົ້າມາໃນຊິວິດຂອງຂອ້ຍ,ແລະເຈົ້າຕັດສິນໃຈຕັດອອກຈາກຂອ້ຍໃນເທິງຊາຍຝັ່ງຂອງຫົວໃຈບອ່ນທີ່ຂອ້ຍມີຮາກ,ຈົດຈຳວ່າໃນວັນນັ້ນ,ໃນຊົ່ວໂມງນັ້ນ, ຂອ້ຍຈະຍົກແຂນຂອງຂອ້ຍແລະຮາກຂອງຂອ້ຍຈະອອກໄປເພື່ອຊອກຫາດີນບອ່ນອື່ນ.
ແຕ່ວ່າ;ຖ້າທຸກໆມື້,ທຸກໆຊົ່ວໂມງ,ເຈົ້າຮູ້ສືກວ່າເຈົ້າມີບຸນວາດສະໜາກັບຂອ້ຍກັບຄວາມຫວານທີ່ບໍ່ມີຄວາມປານີ, ທຸກໆມື້ດອກໄມ້ປີນຂື້ນຫາສົບຂອງເຈົ້າເພື່ອຊອກຂອ້ຍ, ອາ ທີ່ຮັກຂອງຂອ້ຍ, ອາ ສິ່ງທີ່ເປັນຂອງຂອ້ຍ, ສຳລັບຂອ້ຍໄຟມັນໄດ້ລຸກຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກ;ສຳລັບຂອ້ຍມັນບໍ່ໄດ້ດັບມອດຫລືໄດ້ລືມ; ຄວາມຮັກຂອງຂອ້ຍຫລໍ່ລ້ຽງຄວາມຮັກຂອງເຈົ້າ,ສຸດທີ່ຮັກຂອງເຈົ້າ;ແລະຂໍພຽງແຕາເຈົ້າດຳລົງຢູ່ມັນຈະຢູ່ໃນອອ້ມແຂນຂອງເຈົ້າໂດຍບໍ່ຕອ້ງອອກຈາກອອ້ມແຂນຂອງຂອ້ຍ.
No comments:
Post a Comment